SEÇİCİ YİYENLER: ÇOCUĞUNUZUN YEMEK YEMESİNE NASIL YARDIMCI OLURSUNUZ!
Uzmanlık alanı olarak ergoterapistler, seçici yeme, problemli beslenme ve gıdaya karşı aşırı duyarlılıkla ilgili beslenme zorluklarını destekleyecek donanıma sahiptir. Ergoterapistler ayrıca problem beslemeye yönelik kapsamlı ve işbirlikçi yaklaşımlar için konuşma dili patologları, beslenme uzmanları ve psikologlarla çok disiplinli destek sunabilir.
Ebeveynler olarak, muhtemelen çocuğunuzun ne kadar seçici olduğunu merak ediyorsunuzdur. Sorunlu beslenmeye karşı seçici yemenin ciddiyetini tipik olarak şu şekilde ekarte ederiz: Seçici yiyiciler genellikle yeterince büyürler, ancak ailenin çocuklarının düzenli olarak yemek yediğinden emin olmak için çok çaba sarf etmesi gerekir. Sorunlu besleyiciler, herkesin en iyi çabalarına rağmen genellikle çok iyi büyümezler ve yeterince büyüyor olsalar bile beslenmeleri sıklıkla tehlikeye girer. Seçici yeme tipik olarak 2 yaş civarında ebeveynler tarafından fark edilirken, sorunlu besleyiciler genellikle yiyeceklerin tanıtıldığı andan itibaren yemek yeme konusunda mücadele eder. Sorunlu besleyiciler, tipik olarak, doğumdan veya tıbbi geçmişinden, gıdaya olumsuz tepkiler yaratan beslenme zorlukları öyküsü ile ortaya çıkar. Kay Toomey’nin yaklaşımını kullanarak, Sıralı-Oral-Duyusal besleme,
Seçici Yiyenler:
- Tipik olarak gıda aralığında 30 veya daha fazla gıda bulunur. Çocuğunuzun nereye düştüğünü anlamak için günlük yediği yiyecekleri listeleyin.
- Tabakta yeni yiyecekleri tolere edebilir.
- Yiyeceklere dokunabilir veya tadabilir
- Bir öğünde sıklıkla aileden farklı yiyecekler yer.
- Tipik olarak aileyle veya aileyle aynı anda yemek yer.
- Doktor randevularında seçici olarak rapor edildi
Sorun Besleyiciler:
- Sınırlı yiyecek yelpazesi – 20’den az yiyecek
- Kaybedilen ve tekrar yenmeyen yiyecekler, yiyeceklerin daha da azalmasına neden olur
- Ağlamalar, çığlıklar, öfke nöbetleri, yiyeceklerle etkileşime karşı şiddetli reaksiyonlar.
- Her zaman farklı yiyecekler yer, genellikle aileden farklı bir zamanda
Ebeveynler ve profesyoneller, çocukların “seçici yemekten” kaçınmalarına yardımcı olmak için ne yapabilir?
#1- Reddedilen yiyeceklerin oral motor zorluklarını azaltmak için ebeveynleri teşvik edin.
Çocuğunuz yemek yemeyle ilgili oral motor becerilerde zorluk yaşıyorsa, yiyeceklerin kıvamını değiştirin. Yiyecekleri çiğnemek, yiyecekleri ağızda hareket ettirmek ve yiyecekleri doğru şekilde yerleştirmek yemek zamanı zorluklarına yol açabilir. Örneğin, bir çocuk ızgara tavuk göğsünü reddediyorsa, tavuğun çok yumuşak olduğundan emin olun ve daha küçük parçalar halinde kesin. Çocuğunuz çiğ sebzeleri reddediyorsa, yarı kaynatmayı, tuz veya tarçın eklemeyi deneyin. Elma dilimlerini reddediyorlarsa, elma sosuyla başlayarak veya küpler halinde keserek dilimleri soymayı deneyin. Brokoli ya da karnabaharla boğuşuyorlarsa çorbaya dönüştürün!
#2- Ebeveynleri reddedilen yiyeceklerin duyusal zorluklarını azaltmaya veya değiştirmeye teşvik edin.
Bir yiyeceğin hissini değiştirmek, seçici yiyicinizi desteklerken harikalar yaratabilir. Bir çocuk, yiyeceğin yumuşacık olmasındansa kurutulmuş veya dondurulmuş bir şey denemeye daha yatkın olabilir. Yiyecekleri düşünürken, bir yiyeceğin sunulabileceği birçok çeşidi düşünün. Beslenme terapisi sırasında, terapistler yiyecekleri farklı şekillerde sağlarlar. İşte yemek sunumu ve hazırlanması için bazı yararlı fikirler. Yemek sırasında boyutu, şekli (gıda kesiciler) dokusunu, sıcaklığı ve kapları değiştirin. Kürdanlar, kokteyl çatalları, şekiller oluşturmak için küçük kurabiye kalıpları ve dip soslar ile çok yol kat ediliyor!
#3- İlk başta reddetseler bile, çocuklarına yiyecekleri tekrar tekrar sunma ihtiyacı konusunda ebeveynleri eğitin.
Çocukların sürekli olarak yeni bir yemek yemeleri için ortalama 10 kez denemeleri gerekir. Bu yiyecekleri tercih edilen yiyeceklerle sunun, günün şeklini, boyutunu ve saatlerini değiştirin!
#4- Ebeveynleri, çocuklarına çok çeşitli yiyecekler sunmaya devam etmeye ve çocuklarına Yemek Jag’ına izin VERMEMESİ için teşvik edin .
Yemek Jag, çocuğun aynı yemeği aynı şekilde tekrar tekrar yemek istemesidir. Birçok ebeveyne, profesyoneller tarafından güç mücadelesinden kaçınmak için çocuklarına aynı yemeği tekrar tekrar yemelerine izin vermeleri söylense de, bu yardımcı olmuyor. Bir çocuğun 2-3 yaş arasında yiyecek yelpazesinde çok kısıtlanmasına izin vermek, seçici yiyicilerin çok sayıda sorunlu besleyici haline gelmesidir. SOS yönteminde beslenmede izlenen kural şudur: Bir çocuk belirli bir şekilde hazırlanmış bir mamasına sahipse ertesi gün aynı mamayı yiyemez. Amaç, ebeveynlerin çocuklarına 2 tam gün boyunca her öğün ve atıştırmalıkta farklı bir protein, nişasta, meyve ve sebze sunmasıdır. Anne babalar, bebek maması ile beslenmeye başladıkları andan itibaren çocuklarına çeşitli gıdalar sunmalıdır. Bir çocuk bir yemeği reddetse bile.
#5– Ebeveynleri, çocuklarının yiyecekleriyle oynamasına izin vermeye teşvik edin .
Unutmayın, bir ebeveynin görevi, çocuklarına çok çeşitli besleyici yiyecekleri nasıl yemeleri gerektiğini öğretmektir. Bu, bir ebeveynin, çocuklarına aynı yiyecekleri tekrar tekrar sunma alışkanlığına girmemesi gerektiği anlamına gelir, çünkü çocuklarının belirli yiyecekleri telaşsız veya ebeveyn tarafından daha fazla çaba harcamadan yemesi daha olasıdır. Ebeveynlerin, yemeklerini çocukları için daha eğlenceli, zevkli ve ilgi çekici hale getirmenin yollarını bulması gerekir. Yemekleri daha çekici hale getirmenin en iyi yolu, çocuklarının oyun oynamasına ve yiyeceklerini, özellikle de yeni yiyecekleri keşfetmesine izin vermektir. Çocuğunuzun GIDA İLE OYNAMASINA VE DAĞITILMASINA İZİN VERİN! Amaç, çocuğun yiyeceği keşfetmesi ve masanın üzerinde nasıl hareket ettiğini öğrenmesi, böylece yemeğin ağzına girdiğinde nasıl hareket edeceğini bilmesidir. Ebeveynler, çocuklarının yapmasını istedikleri şeyi rol model alarak oyunun yapılandırılmasına yardımcı olabilirler. Örneğin, kule yapmak, yoğurtla boyamak, kürdan veya kokteyl çatalı kullanmak ve yemek için ağzına atmak. Ebeveynler ayrıca çocuklarının yiyecekleri daha küçük, yönetilebilir parçalara ayırmak için doğrayıcı veya ezici gibi bir mutfak aleti kullanmasına izin vermelidir.
#6- Çocuğun tüm öğünlerde ve ara öğünlerde postürel olarak stabil olduğundan emin olun.
Çocuk, ailenin geri kalanıyla birlikte aile masasında oturmalıdır. İdeal olarak, kalçaları, dizleri ve ayak bilekleri 90 derecelik açılarda olacak şekilde ayarlanabilir bir ahşap olmalıdırlar. Ek olarak, sandalyenin, masa yüzeyinin göbek deliği ile göğsünün arasına denk geleceği şekilde ayarlanması gerekir. Yükseltici koltuktalarsa, bu koltuk yetişkin koltuğunun önüne getirilmelidir, böylece çocuğun dizleri 90 derecelik bir açıyla kenardan sarkacaktır. Ayrıca, ailenin ayak dayama yeri olarak bir basamaklı tabure kullanması gerekecek, böylece ayak bilekleri de 90 derece olacak. Postural stabilite, beslenme için güvenli bir temel oluşturur. Unutmayın, yemek yemek tüm vücut aktivitesidir.
#7- Ailenin, çocuğa 18 aylıktan itibaren öğretilen net bir yemek zamanı yapısına sahip olduğundan emin olun (uygun düzeyde yetişkin yardımı ile).
Adım 1 = 5 dakikalık uyarı
Adım 2 = “elleri yıkama zamanı” deyin ve ellerinizi yıkamak için lavaboya getirin (geçiş etkinliği)
Adım 3 = sandalyeye oturun ve ardından ebeveynin yardımıyla “Aile Tarzı” yiyecekleri dağıtın
Adım 4 = en az 15 dakika yeme ve içme üzerinde çalışın
Adım 5 = Yemekte servis edilen her yemekten (o yiyeceklerden herhangi birini yemiş olsun ya da olmasın) en az bir parçasını çöp kutusuna veya çöp kasesine koyarak çocuğun yemekten temizlenmesini sağlayın ve ardından tabağını lavaboya götürün ( veya tabağını ebeveynlerine teslim edin)
Kaynak: Kay Toomey’nin Beslenmeye SOS Yaklaşımı, 2016 Yönetici Notları
